Dużo chmur. Nie mogę się im oprzeć, więc musicie mi wybaczyć.  Nowa seria na moim blogu,  która będzie się pojawiać raz na jakiś czas. Dajcie znać, co o tym sądzicie. Niestety jakość nie jest zadowalająca, ale niebawem będzie nowy sprzęt. Miłego podziwiania.

Dziś recenzja. Żadna nowość, chyba nikogo nie zaskoczyłam. Jednym słowem typowo. Dobra no to zaczynamy.
Dziś przyszła pora na "Zaklinacz czasu". Powieść została wydana, w 2014 r a autorem jest Mitch Albom. Bestsellerowy pisarz, którego powieści rozeszły się dosłownie po całym świecie.
Książka stara się przekonać czytającego, że im bardziej jesteśmy świadomi mijającego czasu, im bardziej jego odmierzanie dzielimy na mniejsze części, tym szybciej go tracimy.
"Zaklinasz czasu" składa się z trzech wspólnie przeplatających się historii, które, oprócz posiadania wspólnego tematu, zbierają się w pewnym kluczowym dla postaci miejscu.
Pierwsza opowieść jest w epoce starotestamentowej. Bohaterem jest Dor, mąż Allie, który po wielu próbach i pomiarach próbuje konstruować pierwszy zegar, jednakże później go jeszcze bardziej unowocześnia.



Dor był nazywany, Ojcem Czasu a za wymyślenie tej nazwy został, skazany na życie w Jaskini. Podczas pobytu słyszy narzekania przyszłych ludzi, którzy są następstwem jego dzieła.
Jednocześnie śledzimy losy współczesnych nam bohaterów, Victor 84-latek, czternasty na liście najbogatszych ludzi na świecie, który walczy z rakiem oraz Sarah, przy kości kujonka, uznawana za dziwaka, przeżywająca pierwsze zauroczenie najpopularniejszym chłopakiem w szkole, które nie jest odwzajemnione. Wyzwaniem Dora jest uświadomienie wartości czasu tej dwójce ludzi.
Powracając do teraźniejszości. Codziennego pędu. Wstajemy rano, pijemy kawę, biegniemy do pracy, do szkoły na autobus. Wszystko jest z terminem na wczoraj. Spóźnione. Błahe. Dzień w dzień zachód słońca wygląda zupełnie inaczej. Kiedy nadejdzie czas, że zatrzymamy się, choć na chwilę, w codziennym pędzie, uświadamiamy sobie, że „kiedy ma się nieskończoną ilość czasu, nic nie jest wyjątkowe". Jeżeli nigdy niczego nie tracimy ani nie poświęcamy, nie potrafimy docenić...
tego, co już mamy.
Autor książki pokazuje nam piękną i pouczającą powieść. Postawił również na prostą historię, która wręcz olśniewa mądrością. Jestem pod wrażeniem, że połączył rzeczywistość z fantastyką. Najlepsze jest to, że każdy czytelnik odbiera inaczej tę książkę zależnie od naszego podejścia. Mam ogromną nadzieję, że każdy, kto przeczyta te historię, choć na chwilę, zastanowi się i może „Zaklinasz czasu” będzie impulsem do zmian.

Postanowiłam napisać kolejną recenzję książki. Tym razem padło na kryminał. Miałam ochotę poczuć dreszczyk emocji. ,Milcząca dziewczyna, to zdecydowanie lektura dla fanów Tess Gerritsen, ale także dla tych, którzy mają słabość właśnie do kryminałów. Na dachu pewnego budynku bostońskiej ulicy Chinatown zostają znalezione zwłoki pięknej kobiety, która została zamordowana, poprzez precyzyjne pozbawienie głowy, a jej odcięta ręka nadal trzyma pistolet z wcześniej oddanych dwóch strzałów. Dziewiętnaście lat wstecz pewien chiński kucharz w restauracji ,Czerwony feniks, dostaje szału i zabija ludzi tam będących, a następnie popełnia samobójstwo. Od kilkunastu lat ciągnie się sprawa zaginięcia dziewczynek, z niewiadomego powodu, a ich rodziny dostają co rok listy przypominające o zaginionych. Po ulicach Bostonu nosi się tajemnicza istota, która sieje strach, gdy zwykły człowiek nie jest w stanie jej ujrzeć ani dogonić. Jednak są wątpliwości czy jest się czego bać, gdy stwór broni policjantki w ostatnich chwilach życia.